Bohemian Rhapsody

Op 25 november 2018 ben ik samen met Kayleigh Vissenberg en
Simone Buijs naar de film Bohemian Rhapsody geweest.

Films zijn natuurlijk om mensen te vermaken, en dat is iets
wat ik zeker heb gedaan (twee keer zelfs), en daarom schrijf ik er graag mijn
analysemodel over.

In de film volgen we de legendarische Freddie Mercury, die
samen met de andere bandleden van Queen, Brian May, Roger Taylor en John Deacon,
de top probeert te bereiken. Op de weg daarnaartoe hebben ze echter wel te
maken met tegenslagen. Zo hebben de bandleden ruzie over de kleinste dingetjes,
maar gaan ze ook op een gegeven moment uit elkaar omdat Freddie een solo
contract krijgt aangeboden. Freddie valt dan in een diepe put en leidt een
leven vol feesten en overmatig drugs- en alcoholgebruik. Hij wordt misbruikt
door de mensen om hem heen, die alleen maar met hem omgaan door zijn roem, en
uiteindelijk is het zijn ex-vriendin, ook beste vriendin, die hem uit deze
donkere tijd weet te halen. Hij biedt zijn excuses aan aan de rest van de band,
voor de rommelige break-up, en Queen wordt gevraagd om te spelen op Live Aid.
De repetities hiervoor verlopen echter niet goed, omdat Freddie steeds last
heeft van zijn stem. Hij blijkt aids te hebben en vertelt het de band. Ook al
ging het bij de repetities voor geen meter, het optreden bij Live Aid was een
van de beste optredens die ze ooit hebben gehad.

Als  eerste wil ik even zeggen dat de acteurs heel goed gecast zijn. Laten we even
kijken naar de echte Brian May en de acteur die Brian May speelt:
Daarnaast vind ik dat de film het tweede deel best emotioneel wordt, bijvoorbeeld wanneer de band uit elkaar gaat, of wanneer je ziet dat het heel slecht gaat met Freddie, of natuurlijk bij het te weten komen van het feit dat Freddie aids had. Allemaal momenten waarbij ik even om me heen moest kijken in de bioscoop om te zien of ik de enige was die even een traantje weg moest pinken.

Dan nog een laatste punt waar we echt niet omheen kunnen: de muziek. We kenden
de muziek al, maar de film heeft er een beeld bij gegeven. Zo kan ik bij
Bohemian Rhapsody, bij het stukje met de Galileo's, alleen maar denken aan de
zin: "If I go any higher, only dogs will hear me" of aan de kip die Galileo
roept.

Silent Movie

Voor ons praktijk, horende bij het 3e theorieonderzoek, hebben Kayleigh Vissenberg en ik een stomme film gemaakt. Hieronder kun je deze kijken.

Mamma Mia!

De Musical

Samen met mijn moeder, tante, nichtje en oma ben ik naar de musical Mamma Mia in het Beatrix theater Utrecht geweest op 25 oktober 2018. Hier doe ik dan ook mijn analyse over. Ik ga het hebben over:

• Inhoud
• Vorm
• Functie
• Eigen mening

Inhoud

Na de opening waarin Sophie natuurlijk de brieven voor haar vaders op de post doet, verandert het toneel al in een echt feest. ABBA muziek die overal vandaan komt en de hoofdpersonen die er gelijk een grote dosis drama en humor in brengen.

De musical, zoals velen wel zullen weten, gaat over Sophie die met haar moeder Donna op een Grieks eiland woont. Binnenkort gaat Sophie trouwen en ze wil graag dat haar vader haar weggeeft, maar er is één klein probleempje: ze heeft drie mogelijke vaders en zelfs haar moeder weet niet welke het nou werkelijk is. In het verloop van de musical probeert ze daar achter te komen.

Het is een musical en dus compleet volgens script, alleen verzonnen de actrices die Aunt Rosie en Aunt Tanya spelen af en toe hun eigen script leek het wel.

Vorm

In een musical is natuurlijk veel licht en geluid, de lichten waren aangepast aan de plek waar de acteurs op dat moment waren. Als ze aan zee waren werden de lichten blauw, waren ze aan het feesten dan waren er discolichten. Ook werd er bij een belangrijke scene een spotlight op de belangrijkste persoon van dat moment gezet. De geluiden waren vooral de stemmen van de acteurs en de muziek, er werd geen gebruik gemaakt van achtergrondgeluiden.

De kleding was vooral een soort van hippie-stijl gemend met strand- outfits.
Als Donna and the Dynamo's optraden waren het natuurlijk de kenmerkende discokleren: strakke pakjes met wijde mouwen en broekspijpen.

Ik vond de acteurs zo gecast zoals je ze voor je ziet als je de namen noemt. (Niet als je de acteurs uit de film voor je ziet natuurlijk) Iedereen vervulde zijn rol naar mijn verwachting.

Functie:

De functie van een musical is natuurlijk vermaken, bezoekers een leuke avond geven in het theater. Een musical als deze is groot en het moet ook allemaal betaald worden, daarom zit er ook een 'profit kant' aan. Kaartjes zijn duur, je doet daar een hapje en drankje, koopt een programmaboek en noem allemaal maar op.

Mening

Toen ik hoorde dat deze musical weer naar Nederland kwam, wilde ik er gelijk naartoe want de film Mamma Mia is ook super leuk en je wordt hem nooit beu. De musical was echt heel leuk en er zat veel humor in. Het enige jammere vond ik wel dat de muziek natuurlijk in het Nederlands gezongen werd, ik ben de Engelse versie gewend en die vind ik ook leuker. Wel vind ik het knap hoe ze aan die Nederlandse tekst komen want je kan het natuurlijk niet letterlijk vertalen, het moet natuurlijk wel een beetje goed lopen. Verder waren alle rollen goed gecast en natuurlijk de herkenbare muziek van ABBA. Kortom, een top musical!

De Lion King

Op 10 mei 2018 ben ik samen met papa en mama naar de musical de Lion King geweest in het AFAS Circustheater in Scheveningen.

De voorstelling begint met Rafiki, de aap, die het bekende intro zingt. Daarna volgt het liedje 'The Circle of Life'. De opening is heel mooi en spectaculair, vooral wanneer de zaal zich vult met mooie levensgrote dieren zoals giraffen, neushoorns en olifanten (en een heel schattig babyolifantje). Het spektakel wordt steeds groter tot het punt dat de kleine Simba wordt gepresenteerd. De zaal blijft onderdeel uitmaken van het verhaal, dieren maken regelmatig hun entree door de paden en ook de cast, waaronder Simba loopt door de zaal. Gugwana Dlamini speelt de rol van Rafiki met de nodige grappige momenten. De koning werd erg statig en sterk gespeeld door David Goncalves maar ook kwamen zijn zorgelijke en zachtere kant naar voren met Simba.

In de eerste helft van de show worden de rollen van Simba en Nala gespeeld door kinderen Raphael en Kiki, in de tweede helft worden de rollen overgenomen door Naidjim Severina en Gaia Aikman omdat Simba en Nala dan opgegroeid zijn. De kinderen speelden erg goed, kleine Simba was avontuurlijk en overtuigend en de kleine Nala was erg schattig. Als volwassen leeuwin bewoog Nala heel sierlijk en energiek, en ook had ze een solo lied, wat heel mooi werd gezongen. Naidjim speelde een sterke Simba die zijn weg langzaam weet terug te vinden naar de troon.

Scar wordt gespeeld door Jorrit Ruijs die hem kwaadaardigheid zeer goed weet neer te zetten. Scar heeft samen met Rafiki een van de meest uitbundige gedetailleerde kostuums. Duidelijk is dat Scar zijn zinnen op de troon heeft gezet en er alles voor over heeft om dit doel te bereiken.

In het verhaal komen ook drie hyena's voor, Shenzi (Naomi Webster), Banzai (Juliann Ubbergen) en Ed (Maarten Smeele). Ik vroeg me eigemlijk af hoe de rol van Ed (die eigenlijk alleen maar hysterisch lacht) zou worden gespeeld, maar Maarten maakte het meer dan waar, en bracht Ed op humoristische wijze tot leven.

Timon en Pumbaa, gespeeld door Steve Beirnaert en Kobe van Herwegen, zorgde samen voor een flinke dosis humor. Zazu, een rol van Barry Beijer, zorgt als raadsheer van de koning eveneens voor grappige momenten waaronder een leuke verwijzing naar een andere hit van Disney, Frozen. "Let it goooo!!!"

Door de felle kleuren en het gebruik van het licht voelde het echt alsof je in Afrika was. De dansers waren erg goed en er werden meerdere dansstijlen gebruikt. De muziek en geluidseffecten werden live gemaakt door twee muzikanten. Ze zaten allebei in een aparte ruimte met allerlei instrumenten zoals bongo's.

Natuurlijk zijn musicals voor het vermaak en soms zit er ook een wijze les in. Iedereen kent natuurlijk wel de uitspraak: "Hakuna matata". Zonder zorgen leven was de wijze les van Timon en Pumbaa in de musical. Ook zit er in dat het leven altijd doorgaat. Als Mufasa doodgaat is Simba heel erg verdrietig, maar het leven gaat door. Ook kun je niet wegrennen van je problemen of verantwoordelijkheden, wat Simba dus wel probeerde.

Ik vond de musical echt heel leuk om naar te kijken want ik kende het verhaal al en had de film al tig keer gezien. De musical was levendig en de kostuums waren super mooi. De zang was adembenemend en in harmonie met elkaar klonk het gewoon perfect. 

" ART has to move you,

                           DESIGN does not,

                                            Unless it's a good design for a Bus. "

Wat is mijn ervaring met kunst?

Ik kom elke dag in aanraking met kunst. Bijvoorbeeld: Als ik wakker wordt, pak ik mijn telefoon, open Spotify en zet mijn favoriete liedje op. Zo kan ik beter uit bed komen. Mijn muzieksmaak neigt naar Rock, maar het is soms ook leuk om op zijn tijd naar Jonna Fraser of SFB te luisteren. Mijn muziek blijft aan staan totdat ik op school ben. Ik smeer mijn brood, ontbijt en fiets naar school met muziek. Ik vind dus muziek heel leuk om te luisteren maar ook om te maken. Ik speel gitaar in twee bandjes met vriendinnen. Op woensdag heb ik dan gitaarles en op vrijdag repeteren we met de band.

Op de basisschool zat ik op tekenatelier want tekenen was een van mijn grootste hobby's. Als ik bij mijn opa was, vroeg ik altijd om tekenpapier en potloden. Dan zat ik een hele middag te tekenen. Ook nu teken ik nog steeds. Ik heb Kunst Beeldende Vorming gekozen. Als ik thuis ben en niks te doen heb ga ik vaak tekenen. Dan teken ik bijvoorbeeld acteurs na die ik dan heb gezien in een film of serie. Ik ga soms wel eens naar de bioscoop. Een van de laatste films waar ik naar toe ben geweest is: Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales. Ik moet eerlijk zeggen dat ik best wel Netflix verslaafd ben. Ik heb een paar cabaretiers gezien op Netflix, zoals Kevin Hart, Jandino Asporaat en Najib Amhali. Ook ben ik in Amsterdam naar Philippe Geubels geweest.

Welke kunstenaars ken ik?

Ik denk dat we ons niet bewust zijn van hoeveel kunstenaars we eigenlijk kennen. Ik wist niet eens dat acteurs onder kunstenaars vielen. Dit zijn een paar van mijn favoriete acteurs en van welke serie of film ik ze ken: Ian Bohen (Teen Wolf), Johnny Depp (Pirates of the Caribbean), Ian Harding (Pretty Little Liars), Ian Somerhalder (The Vampire Diaries), Emma Watson (Harry Potter, Beauty and a Beast). 

Natuurlijk ken ik niet alleen acteurs. Ik heb een lijst gemaakt met een aantal beroepen, met daarachter de eerste persoon die in me opkwam die dit beroep uitoefent.
Architect: Gaudi
Danser: Dan Karaty
Dj: Martin Garrix, Afrojack, Hardwell, Avicii, Armin van Buuren
Filmregisseur: Steven Spielberg
Klassiek Componist: Beethoven, Bach, Mozart, Ludovico Einaudi, Yann Tiersen, Yiruma
Rapper: Eminem, Rae Sremmurd, Macklemore
Rockband: Kensington, Pink Floyd
Schilder: Salvador Dali, Rembrandt, Vincent van Gogh
Singer- songwriter: Ed Sheeran

Welke kunstdiciplines spreken mij aan?

Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen smaak in alles. Sommigen vinden andere kunstvormen leuker dan ik. Zo spreekt dans mij niet aan maar beeldende kunst, design, film, fotografie en muziek weer wel.

Wat voor culturele activiteit zou ik het komende jaar met CKV willen ondernemen?

Ik zou het leuk vinden om weer een cabaretier te zien. Ik heb Philippe Geubels gezien maar zou ook nog anderen willen zien.

Ik zou nooit uit mezelf naar een dansvoorstelling gaan. Ik haat dansen en ik kan het niet. :D 

Welk kunstwerk vergeet ik nooit meer?

Er is een liedje, 'Don't Matter' van Akon. Hij zingt dat mensen niet willen dat hij en zijn lover bij elkaar zijn, maar dat hem dat niks uitmaakt. Ik wist toen ik dit liedje voor het eerst hoorde niet wat de tekst was want ik was 5 of 6 ofzo, maar ik vond het gewoon een mooi lied. Ik heb deze voor het eerst gehoord toen mijn ouders de 'Radio 538 Hitzone 42' kochten. Dat was in 2007 trouwens.

Cause we gon' fight

Oh yes we gon' fight

Believe we gon' fight

We gon' fight

Fight for our right to love yeah